Sociale complexiteit in de omgeving heeft effect op kijkgedrag

Spontane kijkrichting is een goede manier om sociale aandacht bij mensen met autisme te onderzoeken. Om te kijken of kijkgedrag in een sociale situatie samenhangt met sociale moeilijkheden bij jongvolwassenen met autisme, heeft een onderzoeker in opdracht van de Wetenschappelijke adviesraad Stumass een taak ontwikkeld waarbij studenten werd gevraagd om videoclips met sociaal-emotionele inhoud te bekijken en een vragenlijst in te vullen over hun dagelijks sociaal functioneren. Uit dit onderzoek bleek dat de studenten met autisme minder naar gezichten keken dan de studenten zonder autisme en dat dit bleek samen te hangen met meer sociale problemen. Een verklaring hiervoor kan zijn dat het gezicht belangrijke sociale informatie bevat. Dit effect werd echter alleen gevonden tijdens het bekijken van filmpjes met een complexer sociaal karakter: situaties waarin meerdere mensen betrokken waren. In minder complexe sociale situaties, waarin bijvoorbeeld maar één gezicht te zien was, werden er geen verschillen in kijkgedrag tussen de autisme en de controle groep gevonden. Dezelfde resultaten zijn al bij kinderen met autisme gevonden, maar nog nooit eerder is dit onderzocht in een grote groep hoog-functionerende jongvolwassenen met autisme. Er kan dan ook worden geconcludeerd dat sociale complexiteit in de omgeving waarschijnlijk een effect heeft op kijkgedrag en dus indirect op hoe informatie verwerkt wordt tijdens die situatie.

Poster eyetracking [PDF]