Vriendschap…Hoe doe je dat?

Vrienden maken

“Vriendschappen zijn altijd belangrijk voor mij geweest maar ook ingewikkeld en moeilijk. De moeilijkheid begint al met vrienden maken, hoe doe je dat? De meeste kinderen gaan gewoon met elkaar spelen en zijn dan vrienden, het gaat organisch, vrijwel vanzelf. Maar ik heb altijd moeite gehad met contact leggen. Vanzelfsprekend ging het niet maar het ging soms wel goed want ik had vaak toch 1 of 2 vriendinnen. Dan benaderde de ander mij en nam me als ware op sleeptouw en dan had je opeens een vriendinnetje. Op de basisschool (speciaal onderwijs) had ik maar 1 à 2 andere meiden in mijn klas en dat werkte in mijn voordeel want het andere meisje trok toch vrijwel automatisch naar je toe. De vriendschappen op school bleven ook daar, op school. Ik had veel moeite met de vriendschap voort zetten in een andere context, dus buiten school samenspelen deed ik weinig en als het gebeurde was ik een stuk minder op mijn gemak.

Zelfvertrouwen geschaad

In de vriendschappen was ik altijd volgend. Als je zelf niet zo goed weet hoe samenspelen moet is het makkelijker als de ander leidt. Achteraf gezien kan ik concluderen dat de vriendschappen niet altijd even gelijkwaardig waren doordat de ander dominant was maar ook doordat ik overal in meeging en een eigen mening hebben en verwoorden nog erg moeilijk was voor mij. Ook werd ik gepest, uitgescholden en buitengesloten. Ze hadden zeker door dat ik anders was en lieten me het nooit vergeten. Dat beschadigde zeker mijn zelfvertrouwen en eigenbeeld en maakte dat ik mijn mond ook hield wanneer ik wel een eigen mening had. Ook gaf me het gevoel dat ik heel zuinig moest zijn op de vrienden die ik wél had. Ik richtte me er erg op om er voor hun te zijn, om als ware hun vriendschap te verdienen. Dit heb ik erg lang gedaan.

Vriendengroepen

Als ik ouder werd begonnen mijn leeftijdsgenoten meer als groep met elkaar op te trekken en minder 1 op 1, dat was moeilijk voor mij. Ik wou wel, ik wou héél graag bij de groep horen maar had geen flauw idee hoe dat te doen. Ik herinner me een vakantie waarin ik de pubergroep op de camping (waar mijn zus bij hoorde) zowat stalkte. Ik was veel bij ze in de buurt maar was nooit deel van de groep, ik hoopte een beetje dat iemand me op sleeptouw zou nemen maar dat gebeurde niet dus bleef ik hangen in de rand van de groep. De behoefte om bij groepen te horen is niet helemaal weg maar wel een stuk minder en dat is goed aangezien ik nog niet weet hoe dat te doen, erbij horen.

Naar het MBO

Op het mbo kwam er wat vooruitgang in vriendschapen, namelijk sprak ik zelf wel eens af buiten school met ze. Wat daarmee hielp was internet en een telefoon waarmee ik makkelijker contact kon houden en dat maakte de stap denk ik minder groot. Achteraf gezien begonnen toen ook mijn eerste dwanghandelingen. Elke keer als we ergens wat hadden gedronken stuurde ik ze een sms met een sorry voor, te stil zijn, te veel praten, iets dat ik gezegd had of gewoon vervelend zijn. Dan stuurde zij terug dat het gezellig was en dat het niet erg was dat ik zo had gedaan en dan was ik weer gerustgesteld, tot de volgende keer. Dat waren ook de eerste vriendschappen die ik behield nadat ik van school af was, wel waren mijn vrienden nog steeds vrij dominant en mijn eigen stem laten horen lukte nog niet zo goed vooral doordat ik bang was de vriendschap te verliezen als ik teveel tegengas gaf. Deze vriendschappen hebben het langst geduurd maar uiteindelijk ook geen stand gehouden.

Online vrienden maken

Nu heb ik veel online vrienden waarmee ik zeer regelmatig spreek en een beste vriend waarmee ik ook afspreek. Het is denk ik wel de meest gelijkwaardige vriendschap die ik ooit heb gehad. Hij walst niet over mij heen en ik word steeds beter in aangeven wat ik wil. Onzeker ben ik nog wel en mijn dwang is zeker aanwezig in al het contact dat ik heb met mensen dus ook in vriendschappen maar ik ben bezig dat te verminderen.”